Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

...αλήθεια θυμάσαι;

…ποιος σε κουβάλησε εννέα μήνες στη κοιλιά;…
…ποιος ούρλιαξε από πόνο στη γέννηση σου;…
…ποιος σε βύζαξε το πρώτο σου γάλα;…
…ποιος ξενύχτησε πάνω απ’ τον παιδικό σου πυρετό;…
…δεν ήμουν εκεί στα πρώτα παιχνίδια σου;…
…στη πρώτη μέρα στο σχολειό…. θυμάσαι;…
…και στο στρατό σου εγώ δεν σου κρατούσα συντροφιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα;…
…εγώ δεν σε κάλυψα στο πρώτο σου ραντεβού;…
…και στα παιδιά σου… εγώ δεν ξενύχτισα; ….
…και στη δουλειά …κι όταν σε διώξανε …
…και στο νοσοκομείο μετά το ατύχημα σου…
…κι ύστερα όταν έχασες ότι είχες δικό σου εγώ δεν στάθηκα δίπλα σου;…
…και τώρα στο θάνατο σου… εγώ δεν σου κρατώ το χέρι;…
…και συ ούτε μια φορά δε ρώτησες αν θέλω κάτι ρε μάνα;…
…αλήθεια … ούτε μια φορά δεν με είπες μάνα…
…αναρωτιέμαι…
…θυμάσαι τουλάχιστον το όνομα μου η ξέχασες και πως με λένε;…
…κι απλά με προσφωνείς πατρίδα…

Νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών
Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

τι είναι πατρίδα;…

Το Έθνος ένα ξύλινο και βρώμικο τραπέζι
Λίγο ψωμί, λίγο κρασί, και μια Τι-Βι να παίζει
Και στο βαθύ τον καναπέ παιδιά, γονείς και φίλοι
Κοιτάζουν της πατρίδας τους να σβήνει το καντήλι
«…μάνα… ρωτάει το παιδί,…
πες μου τι είναι πατρίδα;…»
«…πατρίδα απλά είναι αγόρι μου,
στο χάρτη μια κουκίδα!…»

Νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Πολυκομματικός κι ανεξάρτητος!

Πέρασα καλά στο ΠΑΣΟΚ
Γάμησα, έκανα λεφτά, απόκτησα κουλτούρα και ισχυρούς φίλους στη Δύση, και όσο ήταν αυτοί στην εξουσία οι πρώην πεινασμένοι τρώγαμε με δέκα μασέλες…
Και στη Νέα Δημοκρατία πέρασα καλά…
Ξαναγάμησα, έκαναν λεφτά κι οι κουμπάροι μου, διατήρησα και τη κουλτούρα μου διευρύνοντας την φιλελεύθερα, και περιέργως πως οι Πασοκτζήδες δε με θεωρούσαν εχθρό τους…
Και στο ΛΑ.Ο.Σ. πέρασα καλά…
Τους έδινα και γαμούσαν ότι μου περίσσευε από τα μεγάλα κόμματα, μου έδιναν κι αυτή κάτι άγριες Γερμανίδες, έμαθα τη σημαίνει Σοσιαλδημοκράτης και ενσωμάτωσα και τη κουλτούρα από το παρελθόν μου για κάλυψη…
Και στο ΣΥΡΙΖΑ καλά πέρασα…
Γαμούσα με γαμούσαν απέκτησα gay σεξουαλική τεχνοτροπία και ανάλογα που βρισκόμουν, δήλωνα Σοσιαλιστής, Φιλελεύθερος, Αριστερός, Δεξιός κ.λπ …κ.λπ.…
Στο ΚΚΕ δεν πέρασα και πολύ καλά…
Τους πλήρωνα οικονομική ενίσχυση, δε γαμούσα γιατί με νόμιζαν Δεξιό, η κουλτούρα μου τους έπεφτε λίγη, έτρωγα συνέχεια ξύλο στις διαδηλώσεις, και πότε δεν ένοιωσα σαν στο σπίτι μου γιατί λέει δεν είχα μούσι…

Τώρα είμαι χωρίς κομματική στέγη!
Θα δω τι θα κάνω… μιλάω και με τη Barcelona… άμα τα βρούμε στα λεφτά…




νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

Μάνα μου…

Με μάλωσες εψές Μάνα μου…
Πικρά λόγια μου ‘πες…
Και μ’ έβαλες ν’ απολογηθώ Μάνα μου..
Και ‘κεινο το βλέμμα σου ρε Μάνα… εκείνο το κοφτερό γαλάζιο βλέμμα σου… κι όλο με ρώταγες….
«σου ζήτησα τίποτες ποτέ;… σου ‘πα ποτές να κανείς τούτο η τ’ άλλο; …συ δεν νόγαγες τι έπρεπε να κάμεις;… έπρεπες εγώ να στα πω;… να στα ζητήσω;.. κι τώρα τι μου λες;.. πως θες να γυρίσεις πίσω τους χρόνους τους χαμένους;… να γενούν ξανά τα πράματα όπως ήτουνες;… και μου ζητάς και τη ευλογία μου σ’ αυτά που σκέφτεσαι να κάνεις;… να γενείς δολοφόνος μωρέ! ..να χύσεις αίμα;… τίνος μωρέ;.. τ’ αδελφού σου; .. του φίλου σου του Θοδωρή;… του ξαδέρφου σου του Κώστα;… του πατέρα σου μωρέ; του πατέρα σου;… γιατί μωρέ αγόρι μου;… επειδής εσύ κοροϊδεύτικες;… επειδής εσύ κοίταξες τη βολή σου;… και τώρα που τα’ χασες όλα γύρισες πλευρό και ψάχνεις τους ένοχους;… και θες να γίνεις δολοφόνος;… να λαβώσεις ποιον μωρέ;… το άλλο μου παιδί;… Έλληνας τον Έλληνα μωρέ;… φτωχός τον φτωχό;… προδομένος τον προδομένο;… τα αδέλφια σου μωρέ;… και τι θα ‘χεις μετά;… τι θα σ’ απομείνει;….»

Πικρά λόγια μου ‘πες Μάνα μου…
Κι μ’ έκανες να κλάψω Μάνα μου…
Και σκέφτηκα …σκέφτηκα πολύ… συγγνώμη Μάνα… αλλά ναι!...
Έλληνας τον Έλληνα!…
φτωχός τον φτωχό!…
προδομένος τον προδομένο!…
δολοφόνος Μάνα μου δολοφόνος…
Ο δικός μου!...
και τρέχω Μάνα μου να αγκαλιάσω τη σφαίρα μου!...
…μόνο αυτό το λίγο μπορώ να κάνω πια!....
συγχώρα με Μάνα μου που βύζαξες τον Εφιάλτη σου……


Νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών
Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

…και δε γελάω πια…

Θυμήθηκα τη χώρα μου ντυμένη με τραγούδια σε φωτεινές γειτονιές … θυμήθηκα γυναίκες στις στάσεις των λεωφορείων στις 5 το πρωί να ξεκινούν για φάμπρικες… άντρες με λερωμένα ρούχα… γράσα και τσιμέντα η αναπνοή τους… παιδιά να τρέχουν στις αλάνες … απογεύματα με λιόσπορο βουνά μπροστά στις εξώπορτες των αυθαίρετων φτωχικών σπιτιών. Θυμήθηκα μυρωδιές από ζεστό ψωμί… Κυριακές γύρω απ’ το τραπέζι… θυμήθηκα χωριά και κουρνιαχτό στα παιδικά καλοκαίρια… γριές με χέρια μια πληγή σε άγονα χωράφια…
Θυμήθηκα δασκάλους με βέργες να σκάβουν παιδικά χέρια!
Θυμήθηκα χωροφύλακες να χτυπούν όσους ¨δεν συνεμορφώθην ¨!
Αγώνες πεταμένους στη φωτιά! Αίμα αγωνιστών στην υγεία των εξουσιαστών! Θυμήθηκα μεγαλεία και ιστορίες!... προδοσίες και εξευτελισμό!
Θυμήθηκα τη πατρίδα μου και δάκρυσα!... κι έπαψα να γελάω πια …συγχώραμε πατρίδα …


Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

Ως πουτάνα θα μιλήσω….

Το να με βιάζουν με τη θέληση μου δεν μου είναι ούτε αποκρουστικό ούτε ξένο προς τις συνήθειές μου.
Ούτε έχω ιδιαίτερο πρόβλημα αν μου ζητηθεί να κάνω μια σεξουαλική υπέρβαση.
Ούτε θα καταφύγω σε ένδικα μέσα για να διεκδικήσω μια αμοιβή μου από κάρτα χωρίς αντίκρισμα.
Και φυσικά ζώντας μέσα στη κρίση δεν θα κρατήσω ψηλά τα τιμολόγιά μου.
Όμως…
Εκείνο που πραγματικά με κάνει να βγαίνω απ’ τα ρούχα μου μεταφορικά και κυριολεκτικά είναι να μη μου αναγνωρίζεται το δικαίωμα της επιλογής του ¨βιαστή¨ μου….
Συγγνώμη Κύριε Παπαδήμο αλλά δεν θα σας πάρω…
Πηγαίνετε αλλού να γαμήσετε!


Πουτάνα: Χάρης Καφετζόπουλος

Κύριε πρωθυπουργέ….

Το πόσο σας εκτιμώ δεν περιγράφεται…
Θέλω να σας πω μέσα από τη καρδιά μου πόσο πολύ ασφαλής αισθάνομαι…
Μετά τη πανηγυρική εκλογή σας ένοιωσα μια ανάταση σε όλα μου τα άκρα!
Ένα χέρι ανατριχίλας, κρύας θα έλεγα, διέτρεξε το κορμί μου…
Μια γλυκεία ζεστασιά φώλιασε ανάμεσα στους μηρούς μου…
Ένα τρυφερό κάψιμο τρεμούλιασε τους όρχεις μου…
Το μυαλό μου άρχισε να κάνει μόνο θετικές σκέψεις!
Αγάπησα πιο πολύ τον εαυτό μου…
Τη γυναίκα μου… τα παιδιά μου… τον μπατζανάκη μου… τη συννυφάδα μου…
τον Βενιζέλο… ναι καλά ακούσατε … τον Βενιζέλο!
Άρχισα να τρώω τα όσπρια…
Πηγαίνω στη δουλειά μου 3 ώρες νωρίτερα…
Αφήνω τον Σάκη να μου πιάνει τον κώλο…
Ακούω ευχάριστα Ρέμο…
Όλα μου φαίνονται αλλιώς! …
Κύριε πρωθυπουργέ…
Σας παρακαλώ να θεωρήσετε ως μη γεννώμενη τη επίθεση που έκανα στο πρόσωπο σας στο πρόσφατο παρελθόν…
Δεν ήξερα…
Παίρνω πίσω ότι έχω πει για σας…
Κουβέντες όπως:
Αχυράνθρωπος!
Κουφάλα!
Τραπεζοϋπάλληλος!
Τσιράκι!
Αρχίδι!
Πουστάρα!
Μουνάκι!
Καυλοράπανο!
Παλιοσερβιέτα!
Μαλακοπίτουρας!
Πουτσοπνίχτης! …. και άλλες τέτοιες βαριές και βρώμικες κουβέντες δεν σας ταιριάζουν!!
Σας ταιριάζουν πολύ περισσότερα και μεγαλύτερα πράγματα!
Ζητώ ταπεινά συγγνώμη κύριε Ράιχενμπαχ...



Ο υπήκοος σας ...

ποιητής Χάρης Καφετζόπουλος

; ; ; ; ...



Είμαι.......σε σοβαρό πολιτικό δίλημμα…
Να γίνω αριστερός όπως ο Χρήστος Α. Χωμενίδης ;…
Να γίνω δεξιός όπως ο Γιώργος Καρατζαφέρης ;…
Να γίνω σοσιαλιστής όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος ;…
Να γίνω κουμουνιστής όπως ο Φώτης Κουβέλης ;…
η να παραμείνω ένας απλός μαλάκας ;….

ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ



...¨ τύπου ανακοινώσεως ¨
Από όταν ανακαλύφθηκε ο κουμμουνισμός (γαμώ τον εφευρέτη του!!!) ο κόσμος άλλαξε μορφή!
Η μέχρι τότε ήρεμη ζωή στα χωριά και στις πόλεις διαταράχτηκε έντονα!
Το σύστημα που είχε χωρίσει άρτια τα αρνιά απ’ τα ερίφια άρχισε να κλυδωνίζετε επικίνδυνα…
Οι δυο ήρεμα διαχωρισμένες ταξικές κοινωνίες, σκλάβοι και αφεντικά, άρχισαν να διαπληκτίζονται χωρίς σοβαρό λόγο και να αποσταθεροποιούν το σύστημα!!!
Και ποιος έφταιγε για αυτό;
Και ποιός φταίει για αυτό που μέχρι και σήμερα συμβαίνει;…
Ποιος άλλος;;;….
Οι ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΕΣ γαμώ τη Ρωσία μου….
Θέτω στον προβληματισμό σας:
Θέλετε να κυκλοφορείτε με lada;
Θέλετε να έχετε ένα σπίτι μαζί με άλλους δέκα;
Θέλετε να δουλεύεται σε χωράφια που δεν θα είναι δικά σας;
Θέλετε να έχετε κόκκινη σημαία αντί γαλάζια;
Θέλετε νοσηλεία χωρίς φακελάκι και να μη τυγχάνετε ανάλογης προσοχής;
Θέλετε σχολεία που δεν θα έχουν τον ¨δικό σας¨ δάσκαλο;;
Θέλετε να κλείσουν τις εκκλησιές σας; (που θα ρίχνετε τον όβολο σας;)
Θέλετε μην μπορείτε να πάρετε μια μικρή μιζούλα;
Θέλετε ένα κόσμο χωρίς Τσοχατζοπούλο;
χωρίς Γιωργάκη;
χωρίς Σημίτη;
χωρίς Προβόπουλο;
χωρίς ΔΝΤ;
χωρίς Ευρώπη των λαών;
χωρίς mega ;
Τι θέλετε ρε τσογλάνια;…
Δια ταύτα:
Ο πιο καλός κουμουνιστής είναι ο παλουκωμένος!
Ζήτω το έθνος!
Ζήτω ο στρατός!

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

Πουλάω...



...τη γυναίκα μου!
Πουλάω το παιδί μου!
Πουλάω τον πατέρα μου!
Πουλάω την αδελφή μου!
Πουλάω ένα οικόπεδο!
Πουλάω ένα σπίτι!
Πουλάω ένα φουσκωτό!
Πουλάω ένα σπουργίτη!
Πουλάω δέκα μετοχές!
Πουλάω ένα σκύλο!
Πουλάω μια Mercedes
Πουλάω κι ένα φίλο!....
Πουλάω την ιστορία μου κι ολόκληρη πατρίδα!
Πουλάω όσα έμαθα κι όσα ως τώρα είδα!
Πουλάω τη σημαία μου, με μια κηλίδα αίμα!
Πουλάω τις αλήθειες μου που ήταν ένα ψέμα!
Πουλάω τους προγόνους μου, πουλάω Θερμοπύλες!
Πουλάω τους Αλέξανδρους, Τροίες και Σαλαμίνες!
Πουλάω Ανδρούτσο , Μπότσαρη , Διάκο , Καραϊσκάκη!
Πουλάω Μαντώ , Νικηταρά , Κανάρη , Θοδωράκη!
Πουλάω Πάρο , Μύκονο , Κέρκυρα και Ιθάκη!
Πουλάω τη Κρήτη ολόκληρη και λίγο απ’ τη Θράκη!
Πουλάω νεοέλληνες πουλάω και μοντέλα!
Πουλάω για επιδόρπιο τη Τζούλια σε πιατέλα!
Πουλάω Λάκη Γαβαλά, Τρύφωνα και Ψινάκη
Πουλάω τον Κωστόπουλο πουλάω Μενεγάκη!
Πουλάω τρακόσους βουλευτές πουλάω Σκανδαλίδη!
Πουλάω Τσόκλη , Καϊλή , Ρέππα και Σαχινίδη!
Πουλάω Αβραμόπουλο, Πάγκαλο, Κουτρουμάνη!
Πουλάω Λοβέρδο, Άδωνη, τη Δήμητρα τη Λιάνη!
Πουλάω γαλάζιο ουρανό! Πουλάω καλοκαίρια!
Πουλάω και τη μάνα μου με ροζιασμένα χέρια!
Πουλάω τη συνείδηση, το γέλιο μου, το κλάμα,
τη σκέψη μου, τα οράματα, κι αυτό που είχα τάμα…
Κρατάω το κουφάρι μου να σέρνεται στο χώμα
σκουλήκι που δε σήκωσε ποτέ ψηλά το σώμα!!!


Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

Ψηφίζω...



...όποτε μου δίνεται η ευκαιρία γιατί ασκώ και γω τη μικρή μου εξουσία!
Ανήκω στο κόμμα απολύτως συνειδητά γιατί θέλω κάποιον να μου δίνει οδηγίες!
Συγκεντρώνομαι στις πλατείες γιατί θέλω να δικαιολογήσω την ασυμβίβαστη καταγωγή μου!
Δεν επαναστατώ , δεν τα σπάω , δεν τα καίω , γιατί είμαι ο παγκόσμιος διδάσκαλος του πολιτισμού!
Ανέχομαι τα πάντα γιατί θέλω να δείξω πόσο ανθεκτικό υλικό είμαι!
Δεν δουλεύω γιατί βολεύομαι με ότι υπάρχει!
Λατρεύω τη Μύκονο γιατί εκεί είμαι ο εαυτός μου!
Μ’ αρέσει ο τίτλος ¨σοσιαλιστής¨ γιατί είναι το must των τελευταίων 45 ετών!
Είμαι δεξιός γιατί ανήκω στη δύση!
Είμαι αριστερός γιατί αρέσει να πηδάω τη γυναίκα του φίλου μου!
Είμαι χριστιανός γιατί δε γουστάρω να μου πηδάνε τη γυναίκα!
θέλω τον γιο μου άντρα γιατί εγώ δεν ευτύχισα να είμαι!
Θέλω τη κόρη μου λεσβία γιατί μ’ αρέσει να την παίρνω μάτι!
Στηρίζω το εισόδημα μου με μίζες γιατί δε γουστάρω να με λένε μαλάκα!
Είμαι έτοιμος για όλα!... αλλά όχι τώρα!



Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

Η χώρα μου …



φημίζετε για τον ξεφτιλισμό της
και τον χαμένο από παλιά τον πατριωτισμό της !
Φημίζετε πάρα πολύ ότι γεννάει μαλάκες
που φέρουν την ταυτότητα: ¨Σωτήρες Τεχνοκράτες¨.
Η χώρα μου φημίζετε για νόστιμα σουβλάκια
για της πουτάνες που αργά γεμίζουν τα μπαράκια
φημίζετε για το κρασί, την Κρητικιά τη φούντα,
και ότι νοσταλγήσανε πάρα πολλοί την χούντα!
Η χώρα μου έχει πολλά… πάρα πολλά ωραία
την Ολυμπιακάρα της, τους γαύρους, τον Περαιά
έχει χιλιάδες βάζελους …Παναθηναϊκάρα
έχει όμως και βόρεια Άρη και ΠΑΟΚ-άρα.
Έχει τρακόσους βουλευτές για τη Δημοκρατία
που μας κρατάνε ζωντανούς, δίχως αμφιβολία
που υποφέρουνε, πονούν, κι όλο ταλαιπωρούνται
γιατί απ’ το βράδυ ως το πρωί μες τη βουλή γαμιούνται !
Έχει Ψινάκη! Σαμαρά ! τον Γαβαλά τον Λάκη !
που με μαθαίνουν πως μπορώ να ‘μαι και γω πουστάκι
και να τον παίρνω όταν μπορώ, να στρώνουν τα νεφρά μου
(θυμάμαι αυτό μου το ‘λεγε συνέχεια κι η μαμά μου !).
Η χώρα μου φημίζετε για τους επαναστάτες !
και για τα συνδικάτα της !... των εργατών προστάτες !...
φημίζετε για την ΓΣΕΕ και για το κίνημα της
που χρόνια τώρα ατέλειωτα γαμάει τα παιδιά της !
Φημίζετε για την πολύ που έχει ελευθερία
(που όταν το παραχέζουμε, πλακώνει η αστυνομία)…
φημίζετε και για τα ΜΑΤ , για τη καταστολή της
κι όσα η Τζούλια έκανε για μας, με το μουνί της !
Φημίζετε για Υπουργούς: Λοβέρδο και Ρακγούση
για Πάγκαλο, για Παπουτσή (εκείνον με το μούσι…)
τον Ρέππα, τον Πεταλωτή, και τον Χρυσοχοΐδη…
τον Βενιζέλο, και ουρά Ξυνίδη, Σκανδαλίδη!
Φημίζετε πως έσχατα γεφύρωσε το χάος
Νου Δου , ΠΑΣΟΚ , και διαιτητή έχωσε και το ΛΑΟΣ !
και έκανε κυβέρνηση μαζί με Παπαδήμο
θεέ μου μην τους ματιάσουνε… συνέχεια τους φτύνω !...
Η χώρα μου φημίζετε και για την 6η δόση
και με το επιτόκιο που έχουνε φορτώσει
δόση που περιμένουμε, να δώσουμε τις μίζες
πιστοί σε μια παράδοση, που ‘χει βαθιές τις ρίζες !
Τέλος…
Η χώρα μου φημίζετε για την κοντή της μνήμη !
Αυτή που την κατάντησε πόρνη σε καλντερίμι !
Που ξέχασε πως πολεμούν οι Μαραθωνομάχοι !
Λεωνίδες! και Αλέξανδροι! και Μακεδονομάχοι !
Που πίνει, αντί να πιεί κρασί, το αίμα των παιδιών της
χορεύοντας ζεϊμπέκικα στους τάφους των νεκρών της !

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος….

Με λεν Βαγγέλη…



Όταν γεννήθηκα η μάνα μου με έταξε στη Παναγιά τη Πηδηχτή…
Είχα βλέπεις μεγάλο κεφάλι και ένα στόμα που ότι έριχνες μέσα δεν έπιανε πάτο…
Έκλαιγα συνέχεια … ο πατέρας μου φώναζε θυμάμαι… «πέτα το μαλακισμένο απ’ το παράθυρο γαμώ το Χριστό του….» η μάνα μου προς τιμήν της δεν με πέταξε ποτέ…! Έτσι έφτασα μέχρι τα 6 μου… μια μέρα με βούτηξαν εν αγνοία μου και με χώσανε σε ένα τετράγωνο κτίριο… δημοτικό το λέγανε… έκατσα και εκεί 6 χρόνια… μαυρίλα!.... ήμουν λίγο παχουλός θυμάμαι και πάντα έκανα τη μπάλα… το τι κλωτσιά έχω φάει δε λέγεται !!! Έκανα όμως υπομονή… έξαλλου ήταν το μοναδικό παιχνίδι που με παίζανε…
Έτσι πέρασε ο καιρός και στα 12 μου με ξαναβουτήξανε και με χώσανε σε ένα άλλο κτίριο…. παραλληλόγραμμο…. Αυτό το λέγανε γυμνάσιο …. 6 χρόνια και κει ….πίκρα!... εκεί τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα… υπήρχε ένα τσογλάνι, ο Αντρέας, που συνέχεια μου έπιανε το στήθος!... σας είπα ήμουν λίγο παχουλός … τον απέφευγα άλλα αυτός τίποτα! Μια μέρα ο Ανδρέας γνώρισε τη Μαργαρίτα και σταμάτησε να μου πιάνει το στήθος… με πείραξε πολύ!!! Είχα συνηθίσει βλέπεις… με τα πολλά τέλειωσα το γυμνάσιο αλλά όχι το μαρτύριο μου!...
Με λεν Βαγγέλη…
Στα 18 με χώσανε σε ένα άλλο κτίριο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο έγραφε απ’ έξω και έφαγα ούτε λίγο ούτε πολύ 4 χρονάκια απ’ τη ζωή μου…
Το τι πέρασα εκεί καλύτερα να μη το μάθετε ποτέ!
Ένα μόνο θα σας πω:… με κάνανε Σοσιαλιστή!...
Αντιστάθηκα, έκλαψα, πόνεσα, μάτωσα,… τίποτα!
Στο τέλος έγινα σαν τα μούτρα τους!
Ένας σοσιαλιστής της φάπας!...δεν ξέρω αν έφταιγε η ιδεολογία μου η το πάχος μου που χρόνο με το χρόνο μεγάλωνε σαν το χρέος του χώρας.….
Βγήκα από κει κακήν κακώς … 3 τόνοι λάδι έσκασε ο μπαμπάς αλλά στο τέλος τα κατάφερα και μου δώσανε χαρτί καθηγητού …. Ακόμα το κοιτώ και προσπαθώ να καταλάβω τι είναι το ¨Συνταγματικού Δικαίου¨ που γράφει επάνω… εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν έχω ιδέα! Άλλωστε δεν με ενδιέφερε και πολύ ο τίτλος… είχα άλλα σχέδια… να γίνω μεγάλος και τρανός και να πηδήξω όσους τόσα χρόνια με είχαν στη φάπα!
Με λεν Βαγγέλη…
Μπήκα στη Στοά!… Πεσμαζόγλου…
Εκεί γνώρισα έξω από ένα δισκάδικο τον mr. Braun …
Καλό παιδί αλλά μαλάκας για αυτό και τα βρήκαμε αμέσως και κάναμε κολλητή παρέα….
Αυτό μου έβαλε την ιδέα ( μόνο την ιδέα! το διευκρινίζω!…) να ασχοληθώ με την πολιτική!...
Όταν του είπα πως όλοι με θεωρούν μαλάκα από τα γεννοφάσκια μου και πως με αυτόν τον τίτλο δύσκολα θα εκμαιεύσω τη ψήφο τους, με αποστόμωσε λέγοντας μου: «άμα δεν είσαι μαλάκας ξέχασε το! Υπουργός δε γίνεσαι! Αυτός ο λαός τους έξυπνους τους στέλνει στο εξωτερικό και τους μαλάκες τους κάνει πρωθυπουργούς!»
Ε… με έπεισε!!! Και έτσι είμαι τώρα εδώ!....
Με λεν Βαγγέλη…
Ζω στο νότιο μέρος μιας καλοβαλμένης χώρας με ένα χαρακτηριστικό ιδιαίτερο… έχει 10.000.000 ιθαγενείς εκ των οποίων τα 9.900.700 είναι μαλάκες.
Μη με ρωτάτε τι κάνω εδώ… ξέρω πολύ καλά ότι δεν έχω άλλη επιλογή…
Ο πατέρας μου όταν του έσπαγα τα νεύρα πάντα μου έλεγε: ¨κάτι μοσχάρια σαν εσένα τα σφάζαμε και ταΐζαμε τα γουρούνια…¨ …είχε πολλά γουρούνια ο μπαμπάς εκτός από μένα … αλλά δεν ξέρω γιατί αυτή η φράση του με κυνηγά ακόμα…
Με λεν Βαγγέλη… κι όμως οι φίλοι μου ακόμα με φωνάζουν μαλάκα…
Όμως δεν με πειράζει…. Και γω τα 9.900.700 ιθαγενείς μαλάκες τους αποκαλώ και έτσι κρατώ τις ισορροπίες μου…



Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

Λοξή οπτική γωνία

Το ¨κεντράρισμα¨ είναι προσωπική οπτική του καθ’ ενός…
Γι αυτό η χώρα βρίσκεται πάντα εκτός στόχων…

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

απο-καλύψεις

Τον ήξερα τον εχθρό μου…

ήταν απέναντι και με σημάδευε…

δεν ένοιωσα καμιά κακία

κανένα μίσος όταν έφαγα τη σφαίρα...

εδώ που τα λέμε το περίμενα!

Ήταν και καλύτερα οργανωμένος ,

είχε και όπλο τελευταίας τεχνολογίας… το περίμενα!

Αυτό που δεν περίμενα και μου έκανε φύκια τα νευρά

ήταν η στωικότητα του μαλάκα Έλληνα που είχα για προστασία!...

«γιατί δεν με κάλυψες ρε μαλάκα;» ...των ρώτησα…

ε… ακόμα περιμένω την απάντηση!

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

" ! "

Το υπάρχων σύστημα βασιλεύει ακόμα γιατί ζω εγώ!...
Ελπίζω να πεθάνω γρήγορα…


Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

«Δεν Πληρώνω;»

Δεν θα μπω στη λογική του «Δεν Πληρώνω!»…
Θα πληρώσω και με το παραπάνω,
για να σώσω την πατρίδα μου!
…με το αίμα μου!!!...

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

;

…κι η φυλακή μου άνοιγμα για την ελευθεριά μου…

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

δούναι και λαβείν...

Πάντα μου έλεγαν για τις υποχρεώσεις μου απέναντι στη πατρίδα…

και ήταν τόσες πολλές

που δεν βρήκα χρόνο να ασχοληθώ με τα δικαιώματα μου…

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

λαέ της πλάκας!

Βρέξε τη γλώσσα σου στη φασολάδα σου λαέ της πλάκας…

Καμάρωσε τα νιάτα σου που κρέμονται στα κάγκελα της αμάθειας σου…

Κάψε τα βιβλία σου…

γκρέμισε τα γλυπτά σου…

βίασε τη πατρίδα σου…

γίνε ο Εφιάλτης του εαυτού σου… μόνο πρόσεχε…!

εγώ είμαι ο δολοφόνος σου!...


Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

χαμένος απο χέρι...

Δεν κλαίω για αυτά που λέω πως χαθήκαν…
κλαίω γι αυτά που ‘μείνανε εδώ!

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

χρώμα πατρίδας...

…της πατρίδας μου η σημαία…
έχει χρώμα μελανό….
και στη άκρη για σταυρό μια μικρή κηλίδα αίμα…

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

Δοξάστε με…!!!

Είμαι ο μοναδικός στο κόσμο πολίτης χώρας υπό κατοχή
που δεν αντιστέκεται!...
δοξάστε με...!!!


Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

ήρως

Προσπαθώ να γίνω Ήρωας μα δεν βρίσκω τον τρόπο!...
Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

...

Θυμήθηκα να ζω και ξέχασα πως πεθαίνεις πατρίδα μου…
κι αν πεθάνεις πώς να ζήσω……..

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

the last hope...

Γεννήθηκα με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο…

γέρασα με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο…
πεθαίνω με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο…!

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

fly

Θέλω να πετάξω …

αλλά δεν ξέρω που έχω βάλει τα φτερά μου…

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

¨Ελλάς επί κλίνης¨

Κυρίες και κύριοι….
καλώς ήρθατε στο περιφερόμενο θέατρο μας …
Η παράσταση μας: ¨Ελλάς επί κλίνης¨ αρχίζει!...
καλή σας διασκέδαση!!!

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

"Hail Caesar"

Απολαμβάνω τον ίλιγγο της πτώσης μου…
Η μικρή μου αυτοκρατορία ζητεί τη κεφαλή μου επί πίνακι…
!!!... είμαι αυτοκράτωρ;!!!;…

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

...!

Η ντροπή μου… το παιχνίδι της ζωής μου!
Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

¨ Έγκλημα και τιμωρία¨...

Αδυνατώ να τιμωρήσω τον εγκληματία εαυτό μου...

παραμένω σε υποταγή και ομηρία…

συγχώραμε πατρίδα μου…


Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος





Έλληνες…

Η χώρα οδηγείται στον εμφύλιο…

Θα διαλέξετε στρατόπεδο για να σκοτωθείτε η απλά θα διώξετε ενωμένοι αυτούς που σας διχάζουν;…

Αλήθεια αντέχετε άλλη μια σφαγή μεταξύ σας;…

Είστε μόνο 10 εκατομμύρια … πόσοι ακόμα να χαθείτε;…


Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

«ισχύς εν τη ενώσει»

Τους Δεξιούς τους γουστάρω γιατί δεν μου μου κρύφτηκαν ποτέ στους πολέμους μας!
Τους Κεντρώους τους γουστάρω γιατί είχα στη καβάτζα μια εναλλακτική κι ας μη μου χρειάστηκε ποτέ!
Τους Αριστεριστές τους γουστάρω γιατί με έμαθαν να αντιστέκομαι!
Τους Αναρχικούς τους γουστάρω γιατί κάνουν όσα εγώ δε μπορώ!
Τους Χρυσαυγήτες τους γουστάρω γιατί μου θυμίζουν την Ελληνική σημαία!
Τους Κουμουνιστές τους γουστάρω γιατί με έμαθαν να μορφώνομαι!
Τους Αναποφάσιστους τους γουστάρω γιατί ελπίζω σε μια σωστή απόφαση τους!
Τους Αγανακτισμένους τους γουστάρω γιατί ξαναζωντανεύουν εμπορικά το κέντρο!
Τους Μπαχαλάκιδες τους γουστάρω γιατί ¨δένουν¨ με την γενική εικόνα της χώρας!
Τους Μπάτσους τους γουστάρω γιατί ¨δένουν¨ με τους μπαχαλάκιδες!
Τους Πολιτικούς τους γουστάρω γιατί μου θυμίζουν πόσο μαλάκας είμαι!
Τελικά… δεν έχω αντιπαλότητα με κανέναν!!!... τότε γιατί δεν είμαστε ενωμένοι;….


Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

αδιέξοδα...

Αφού στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα
εγώ γιατί δεν μπορώ να βρω διέξοδο;


Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

'Οταν...

Όταν
Ξυπνήσω ένα πρωί και βάλω σφαίρα στη θαλάμη.
Όταν
Ξεπεράσω το φόβο μου.
Όταν
Βγω στο δρόμο χωρίς να περιμένω τους άλλους.
Όταν
Διψάσω για το αίμα τους.
Όταν
Αποφασίσω να γίνω ο εκτελεστής τους.
Όταν
Με το αίμα τους σβήσω το μίσος μου.
Όταν
Επιθυμήσω ένα περήφανο θάνατο.
Όταν
Τρέξω να αγκαλιάσω τη σφαίρα.
Όταν
Πέφτοντας χτυπημένος αιωρούνται πάνω απ’ το κεφάλι μου τα κρεμασμένα πτώματα τους γεμάτα σάλια, σκατά και αίμα!
Όταν
Η τελευταία εικόνα που θα δω θα είναι η ευγνωμοσύνη στα μάτια ενός παιδιού…

Τότε …
Ίσως γαληνέψει η ψυχή μου… ίσως…

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος

Μάνα μου…

Με μάλωσες εψές Μάνα μου…
Πικρά λόγια μου ‘πες…
Και μ’ έβαλες ν’ απολογηθώ Μάνα μου..
Και ‘κεινο το βλέμμα σου ρε Μάνα… εκείνο το κοφτερό γαλάζιο βλέμμα σου… κι όλο με ρώταγες….
«σου ζήτησα τίποτες ποτέ;… σου ‘πα ποτές να κανείς τούτο η τ’ άλλο; …συ δεν νόγαγες τι έπρεπε να κάμεις;… έπρεπες εγώ να στα πω;… να στα ζητήσω;.. κι τώρα τι μου λες;.. πως θες να γυρίσεις πίσω τους χρόνους τους χαμένους;… να γενούν ξανά τα πράματα όπως ήτουνες;… και μου ζητάς και τη ευλογία μου σ’ αυτά που σκέφτεσαι να κάνεις;… να γενείς δολοφόνος μωρέ! ..να χύσεις αίμα;… τίνος μωρέ;.. τ’ αδελφού σου; .. του φίλου σου του Θοδωρή;… του ξαδέρφου σου του Κώστα;… του πατέρα σου μωρέ; του πατέρα σου;… γιατί μωρέ αγόρι μου;… επειδής εσύ κοροϊδεύτικες;… επειδής εσύ κοίταξες τη βολή σου;… και τώρα που τα’ χασες όλα γύρισες πλευρό και ψάχνεις τους ένοχους;… και θες να γίνεις δολοφόνος;… να λαβώσεις ποιον μωρέ;… το άλλο μου παιδί;… Έλληνας τον Έλληνα μωρέ;… φτωχός τον φτωχό;… προδομένος τον προδομένο;… τα αδέλφια σου μωρέ;… και τι θα ‘χεις μετά;… τι θα σ’ απομείνει;….»

Πικρά λόγια μου ‘πες Μάνα μου…
Κι μ’ έκανες να κλάψω Μάνα μου…
Και σκέφτηκα …σκέφτηκα πολύ… συγγνώμη Μάνα… αλλά ναι!...
Έλληνας τον Έλληνα!…
φτωχός τον φτωχό!…
προδομένος τον προδομένο!…
δολοφόνος Μάνα μου δολοφόνος…
Ο δικός μου!...
και τρέχω Μάνα μου να αγκαλιάσω τη σφαίρα μου!...
…μόνο αυτό το λίγο μπορώ να κάνω πια!....
συγχώρα με Μάνα μου που βύζαξες τον Εφιάλτη σου……

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος