'Οταν...

Όταν
Ξυπνήσω ένα πρωί και βάλω σφαίρα στη θαλάμη.
Όταν
Ξεπεράσω το φόβο μου.
Όταν
Βγω στο δρόμο χωρίς να περιμένω τους άλλους.
Όταν
Διψάσω για το αίμα τους.
Όταν
Αποφασίσω να γίνω ο εκτελεστής τους.
Όταν
Με το αίμα τους σβήσω το μίσος μου.
Όταν
Επιθυμήσω ένα περήφανο θάνατο.
Όταν
Τρέξω να αγκαλιάσω τη σφαίρα.
Όταν
Πέφτοντας χτυπημένος αιωρούνται πάνω απ’ το κεφάλι μου τα κρεμασμένα πτώματα τους γεμάτα σάλια, σκατά και αίμα!
Όταν
Η τελευταία εικόνα που θα δω θα είναι η ευγνωμοσύνη στα μάτια ενός παιδιού…

Τότε …
Ίσως γαληνέψει η ψυχή μου… ίσως…

Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος